Όταν ο Ξ. Ζολώτας απευθύνθηκε στο ΔΝΤ στα Αγγλικά χρησιμοποιώντας μόνο ελληνικές λέξεις!

 

 

Ο Ξενοφών Ευθυμίου Ζολώτας (26 Απριλίου 1904 - 10 Ιουνίου 2004) ήταν Έλληνας οικονομολόγος και ακαδημαϊκός.

Διετέλεσε τρεις φορές διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Το έργο του
Ο Ξενοφών Ζολώτας επέδειξε πλούσιο συγγραφικό έργο, κυρίως οικονομικού περιεχομένου, ένα μεγάλο μέρος του οποίου έχει μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες. Το 1952 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
 Κατέλαβε κορυφαίες θέσεις σε ελληνικούς και διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, τη Νομισματική Επιτροπήκαι την Οικονομική Επιτροπή της Ευρώπης. Σημαντική ήταν η συνεισφορά του, ως Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, στη Συμφωνία Σύνδεσης Ελλάδας- ΕΟΚ το 1962, σύμφωνα με την οποία η χώρα κατέστη το πρώτο συνδεδεμένο κράτος με την κοινότητα.
Κυβερνητικό αξίωμα ανέλαβε για πρώτη φορά ως υπουργός Συντονισμού στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του Δημητρίου Κιουσόπουλου. Υπουργός Συντονισμού διετέλεσε επίσης από τον Ιούλιο του 1974 έως το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
 Αμέσως μετά το 1974, διορίστηκε Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος για τρίτη φορά, από την οποία αποχώρησε το 1981 με τον τίτλο του επίτιμου πρόεδρου της. Οι δύο προηγούμενες περίοδοι του ήταν μεταξύ Οκτωβρίου 1944 και Ιανουαρίου 1945 (διορισμένος από τον Γεώργιο Παπανδρέου) ως συνδιοικητής με τον Κυριάκο Βαρβαρέσο και μεταξύ Φεβρουαρίου 1955 και Αυγούστου 1967 (διορισμένος από τον Αλέξανδρο Παπάγο).[7]
Τέλος, στις 23 Νοεμβρίου του 1989 ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας έως τις 11 Απριλίου του 1990 ως πρόεδρος της Οικουμενικής κυβέρνησης που στήριζαν από κοινού η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και ο τότε ενιαίος Συνασπισμός της Αριστεράς.[8] Ο Ξενοφών Ζολώτας απεβίωσε στις 10 Ιουνίου 2004 σε ηλικία 100 ετών.
Στον Ξενοφώντα Ζολώτα αποδίδεται η ανασυγκρότηση της χώρας μετά τον B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς αυτός κατάφερε με πρωτοποριακά νομισματικά μέτρα να στηρίξει ξανά την μεταπολεμική οικονομία.
Οι θρυλικές ομιλίες του Ξενοφώντος Ζολώτα στα αγγλικά, χρησιμοποιώντας Ελληνικές λέξεις που αποτελούν δάνεια της ελληνικής προς την αγγλική γλώσσα!


Διαβάστε τους, ακόμη κι αν δεν γνωρίζετε γρι αγγλικά!  Δεν χρειάζονται  μετάφραση.
Α΄ λόγος: 26 Σεπτεμβρίου 1957


“Kyrie,
Ι eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical  Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas. With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous Organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and  synthesized.Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and  melancholy. This phenomenon is characteristic of our epoch. But, to my thesis, we have  the dynamism to program therapeutic practices  as a prophylaxis from chaos and  catastrophe. In parallel, a panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization  in a democratic climate is basic. I apologize for my eccentric monologue.
I emphasize my eucharistia to you Kyrie, to the eugenic and generous  American Ethnos and to the organizers and protagonists of this  Amphictyony and the gastronomic symposia”.




Β΄ λόγος: 2 Οκτωβρίου 1959
“Kyrie,
It is Zeus’  anathema on our epoch for the dynamism of our economies and the heresy of  our economic methods and policies that we should agonise between the Scylla of  numismatic plethora and the Charybdis of economic anemia. It is not my idiosyncrasy to  be ironic or sarcastic but my diagnosis would be  that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize numismatic plethora, energize it  through their tactics and practices. Our policies have to be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between political, strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been antieconomic.
In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, menopsonies, monopolistic  antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to  be more orthological. But this should not be metamorphosed into plethorophobia which is endemic among  academic economists.
Numismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization  between the practices of the economic and  numismatic archons is basic. Parallel to this, we have to synchronize and harmonize more and more our economic and  numismatic policies panethnically. These scopes are more practical now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic.
The history of our didymous organizations in this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and  idiomorphous ethnical economics. The genesis of the programmed organisations will dynamize these policies.
I  sympathise, therefore, with the aposties and the hierarchy of our organisations in their  zeal to programme orthodox economic and numismatic policies, although I have some logomachy with them.
I apologize for having tyrannized you with my hellenic phraseology.
In my epilogue, I emphasize my eulogy to the philoxenous autochthons of this  cosmopolitan metropolis and   my encomium to you, Kyrie, and the stenographers”.








ΠΗΓΗ